Matthieu van der Poel heeft de genen van twee topwielrenners. Zijn vader Adrie was een topper in klassiekers en eendaagse wedstrijden, zijn opa Raymond Poulidor was een begenadigd ronderenner in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Matthieu kan heel hard fietsen. Op een racefiets, een mountainbike of een veldritfiets. En sinds gisteren doet hij dat ook op een tijdritfiets.

Eendaagse wedstrijden

Van der Poel (junior dus) doet dit jaar voor het eerst mee aan de Tour de France. Langere wielerrondes waren niet zo ‘zijn ding’ en hij verkoos in de zomer altijd wedstrijden die op één dag verreden werden. Dat ligt hem meer. In een meerdaagse wedstrijd moet je zuinig zijn met je krachten, doseren en strategisch rijden. En dat is allemaal niks voor Matthieu. Wielrennen is een simpel spelletje. Je start allemaal achter een streep en wie het eerst aan de overkant is, heeft gewonnen. En die eenvoud beheerst Van der Poel als geen ander.

In de tijdrit was hij nooit een gekend specialist. Tijdrijden is van alle fietsdisciplines misschien voor de kijker de saaiste, maar voor de mensen die hard kunnen fietsen is het wel de meest pure vorm. Geen voordeel van een goede ploeg, geen strategie, maar gewoon na elkaar hard fietsen over hetzelfde stuk weg en een man met een stopwatch bij de streep. Van der Poel had zich er nooit zo in verdiept, maar omdat hij momenteel in de gele trui rijdt, was er bij de tijdrit van gisteren iets te verdedigen. En ondanks dat velen dachten dat hij zijn trui zou kwijtraken, gebeurde dat niet. Vandaag start Van der Poel opnieuw als leider in het algemeen klassement.

Soms is het simpeler dan je denkt

Soms is het simpeler dan je denkt. Want als Van der Poel de geluiden in de wielerwereld serieus had genomen, had hij zich al bij voorbaat neergelegd bij zijn verlies. Maar daar had Matthieu helemaal geen zin in. Hij verdiepte zich in de ideale zithouding, liet de mecaniciens de fiets goed prepareren en hij ging vroeg naar bed. De volgende dag ging hij op zijn fiets zitten, begon te trappen en legde de 27,2 kilometer af in 32 en een halve minuut. Hoe? Door hard te trappen en dankzij zijn fabuleuze bochtentechniek die hij heeft door veldrijden en moutainbiken.

Soms is het simpeler dan je denkt. Fouten maken mag en soms moet je iets gewoon dóen om te ervaren of je het kan of niet. Het is zoals Pipi Langkous zei: “Hoe kan ik nou weten of ik iets kan als ik het nog nooit heb gedaan.”

Fouten maken mag

Je kan soms onzeker zijn over je vaardigheden en dingen niet durven doen. En doodsangsten uitstaan als je het dan uiteindelijk toch een keer probeert. Maar er is maar één manier om te ontdekken of je iets kan of niet en dat is gewoon beginnen. Aan je team, je baas of je bedrijf is het dan de taak om een omgeving te creëren die zo veilig is dat je de stap wel durft te zetten en dat je op een eventuele mislukking niet te hard wordt afgerekend. Groei in je persoonlijk leven of je werk gaat nooit zonder tegenslag. Maar het gaat ook nooit zonder kleine of grotere succeservaringen. Van je succes genieten en van je fouten leren is de enige manier om vooruit te komen.

Bergetappes

Van der Poel is van plan om af te stappen als de echte bergetappes komen. Hij wil zich voorbereiden op de Olympische Spelen en een berg oprijden is een specialisme dat Van der Poel niet beheerst. Of zou hij misschien…