Een van de allerleukste Lucky TV fragmenten is voor mij nog altijd “Wil wel, kan niet” waar Sander van de Pavert tekst uitspreekt op een nieuwsitem met doventolk. Het nieuwsitem gaat over Greenpeace, maar op de inhoud heb ik nog nooit echt gelet. De doventolk en de over de tolk uitgesproken tekst bezorgen me iedere keer weer tranen van het lachen.

Gebarentaal

ik vind gebarentaal fascinerend. Een gebarentolk ‘spreekt’ met zoveel mimiek en zoveel grote bewegingen dat er een soort totaalbeleving ontstaat. Bij gebarentaal vergeleken zijn andere talen eigenlijk heel saai om naar te luisteren en vooral om naar te kijken. En dat blijft toch iets fascinerends. Want vergeleken met spreektaal mist gebarentaal de uitgesproken woorden. Maar het lijkt wel of het ontbreken van uitgesproken tekst de taal eerder verrijkt dan verarmt. Je gaat de gesproken tekst bijna niet meer gaat missen. Kijk eens naar onderstaand filmpje waarin het nummer ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij wordt vertaald. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik hou het niet droog bij deze interpretatie. En doe het gewoon eens zonder geluid en kijk alleen maar naar Mirjam Stolk. Zo mooi, zo beeldend, zo intens.

Ja en

Het mooie van gebarentaal zit voor mij vooral in de omgang met de beperking en de kracht halen uit dat wat er wel is. Niet denken vanuit de beperking, maar denken vanuit de mogelijkheden. En dat daar iets prachtigs uit kan ontstaan, valt me steeds weer op. En niet alleen bij gebarentaal.