Ik werk nu zo’n twintig jaar in de wereld van (toegepaste) improvisatie. In die jaren heb ik een workshopstijl ontwikkeld die bij me past, werk ik inmiddels met een eigen model rond teamveiligheid en ben ik slimmer geworden in het omgaan met groepen. Maar ik voelde vorig jaar ook dat ik langzaam tot stilstand aan het komen was. Ik deed waar ik goed in was (geworden), genoot daarvan, maar dat was het wel zo’n beetje. En als er één ding in mijn leven constant is, is het wel dat ik onrustig word van hetzelfde doen. Ik kan slecht tegen een status quo. Goed beschouwd verbaasde het me dat ik het al zo lang volhield.

Teamchange

In mijn zoektocht naar meer stuitte ik op een opleiding tot Teamcoach bij Teamchange, het bedrijf van Martijn Vroemen. Min of meer in een opwelling schreef ik me in voor de basisopleiding en toen die voorbij was leek het me de moeite waard om maar meteen door te stoten naar de opleiding tot geregistreerd teamcoach. En die opleiding rondde ik vorig jaar af. Papiertje binnen, StiR registratie gedaan en weer door.
Maar wat nu? Want ik was dan wel geregistreerd teamcoach en ik had meer tools in handen om daar ook inhoud aan te geven, maar wat was dan de volgende stap? Mijn klanten gaan niet ineens andere vragen stellen, mijn bedrijfsprofiel verandert niet heel veel en mijn workshopstijl is ook niet ineens een andere. Ik realiseerde me dat ik nogal naïef was geweest door te denken dat een opleiding alléén iets zou veranderen. Als ik meer verdieping in mijn workshops wil aanbrengen (want meer verdieping was wel de opbrengst van de opleiding) dan moest ik dat zelf gaan doen. Maar hoe breng je verdieping aan in een workshopstijl die je jezelf in twintig jaar eigen hebt gemaakt? Een workshopstijl die voor mij misschien wel wat sleets leek te worden, maar die me wel past als een oude jas.

Verdieping

Want eerlijk gezegd: Ik wilde dan wel wat nieuws… de vrolijke energie van de Wakkerschudworkshop wilde ik zeker niet kwijt.
In feite was dat iets dat ik me tijdens de opleiding al had gerealiseerd en waar ik in mijn afsluitend ‘manifest’ aan had gerefereerd. Hoe kan ik aan nieuwe dingen beginnen zonder het oude meteen weg te gooien? Ik heb van mezelf veel energie en mijn kracht in de Wakkerschudworkshop is nu juist dat ik die energie kan overbrengen op een groep mensen. Energie en verdieping sluiten elkaar niet uit, maar de combinatie van vrolijk spelen en verdiepende reflecties op dat spelen is moeilijker dan vrolijk spelen met af en toe een reflectiemoment op wat er in de groep gebeurt. Het vrolijk spelen wil ik niet kwijt. Hoe zorg ik er nou voor dat dat wordt verrijkt met de inzichten die ik in de opleiding tot teamcoach heb geleerd? Niet in plaats van, maar als aanvulling.

Martin Bril

In kreeg ooit een raamposter van een gedicht van Martin Bril over zoeken en vinden. Kerngedachte is dat je tijdens het zoeken niet moet vergeten om af en toe stil te staan bij dat wat je al hebt gevonden. En steeds kom ik erachter hoe die gedachte op mij van toepassing is. Ik zoek al mijn leven lang en realiseer me te weinig dat ik in die zoektochten al heel veel waardevols heb gevonden.

Gisteren werkte ik met een MT van zeven personen. Voor mijn Wakkerschudworkshop is dat een vrij kleine groep waarin ik een aantal werkvormen die ik vaak inzet moeilijk kwijt kan. Ik had daar bij het ontwerpen rekening mee gehouden en had nog wat materiaal achter de hand dus ik was voorbereid op een Wakkerschudworkshop zoals ik vaker geef. Maar toen de groep binnenkwam, voelde ik al meteen dat het anders zou lopen. De sfeer was bedachtzaam, introvert en rustig. Als trainer ga je dan wat mee in de energie van de groep en probeer je de groep mee te nemen naar jouw wereld, maar ik merkte deze keer dat de sfeer meer invloed op me had dan anders. En bij de afsluiting realiseerde ik me dat ik een aantal van mijn energieke werkvormen niet had ingezet, maar dat het voor de workshop in dit geval helemaal niet erg was. Er zijn mooie dingen gezegd, goed gereflecteerd over communicatie en samenwerking en de groep heeft veel plezier gehad én mooie inzichten meegenomen.

Wakkerschudworkshop nieuwe stijl

’s Avonds thuis op de bank dacht ik nog even terug aan de middag. Ik realiseerde me dat zoeken en vinden die middag waren samengekomen. Ik had er niet al teveel over nagedacht, was aan de slag gegaan en had mezelf in dienst van de groep gesteld. En door daar achteraf nog eens over na te denken, had ik meer gevonden dan ik in eerste instantie dacht.

Ik ben op weg naar een nieuwe stijl in mijn workshops. Mét de vrolijke energie van de Wakkerschudworkshop, maar ook met de rust en reflectie van een goed opgeleide teamcoach. Het is een boeiende zoektocht waarin ik af en toe moet stilstaan om te kijken wat er is.

Want alleen door dát te doen, voorkom ik dat ik heel lang blijf zoeken zonder ooit iets te vinden.